Bidden in de vroege Kerk

Het bidden in de vroege kerk

In het Nieuwe Testament wordt regelmatig verteld dat mensen bidden, niet alleen in de tempel en in een liturgische context, maar ook in andere situaties. Zo wordt in Handelingen 20: 36 gemeld dat Paulus, als hij afscheid neemt van de gemeente in Efeze ‘neerknielde en bad met hen allen’. In het Grieks wordt het knielen zeer beeldend uitgedrukt: ‘Theis ta gonata autou’, ‘zijn knieën gesteld/in de juiste positie gebracht hebbend’. Het gebed wordt spontaan begonnen doordat Paulus zijn knieën in de juiste positie brengt. Opmerkelijk is ook de beschrijving die Lukas in Handelingen geeft, voorafgaand aan dit vers (Hand. 7: 60): ‘Maar hij, vol van de Heilige Geest, hield zijn ogen naar de hemel gericht en zag de heerlijkheid van God, en Jezus, die aan de rechterhand van God stond’ (Hand. 7: 55). Dat het hier om een gebedshouding gaat is zeker, want de evangelist vervolgt: ‘En zij stenigden Stefanus, die Jezus aanriep en zei: ‘Here Jezus, ontvang mijn geest.’ En terwijl hij op zijn knieën viel, riep hij met luide stem: ‘Here, reken hun deze zonde niet toe!’ Ook hier moeten we denken aan het bidden met opgeheven handen, ogen die naar de hemel gericht zijn en knieën die op de grond een plek hebben gezocht om in een eerbiedige houding tot God te kunnen bidden.

Als we nadenken over het gebedsleven in de Vroege Kerk, dan komen we steeds weer terecht bij Christus zelf, die zijn discipelen leerde bidden. Het gebed dat Christus zijn discipelen leerde, het ‘Onze Vader’, heeft in het gebedsleven van de vroege kerk een grote rol gespeeld.

Bezetenen der Garasenen

PREDIKATIE OVER HET VERHAAL VAN DE BEZETENEN DER GERASENEN.

In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige geest. In de loop van het jaar hebben wij het verhaal van de bezetenen der Gerasenen of Gadarenen, zoals ze ook soms worden genoemd in de verschillende evangelies meerdere malen gehoord. (Bron : onbekend)

Het is een indrukwekkend verhaal. Indrukwekkend, niet alleen door de genezing op zichzelf, dan wel door de manifestatie van de duivelse krachten, die in staat zijn een kudde van ongeveer duizend dieren in zee te doen storten. Aan de andere kant is het van belang dat wij inzien, dat de vernietiging van deze varkens, zoals de Vaders het ons hebben geleerd, betekent dat elk van deze duivels de ganse wereld zou kunnen vernietigen als hij ooit daartoe de macht zou krijgen, want hij bezit de kracht daartoe.

Ropmanides :Het leven in Christus

HET LEVEN IN CHRISTUS

door Vader John. S. Romanides

 

De heilige opdracht voor de Orthodoxie van vandaag en in het bijzonder voor de jongeren, die zich vaak van het liberalisme van de vorige generaties willen losmaken, is om de overwinning van Pasen in het dagelijkse leven van de Kerk te herontdekken. Het gemeenschappelijk geloof en de verering van de Apostelen en de Vaders blijven essentieel onveranderd in onze liturgische en canonische boeken, maar in de praktijk, in de geest van de clerus en de gelovigen, heerst er een grote verwarring, die zonder twijfel te wijten is aan een gebrek van geestelijk inzicht in de aard zelf van het werk van Christus in de Kerk. Talrijke personen die beweren orthodox te zijn en die het oprecht willen zijn, stellen zich het leven van de Kerk voor als zijnde in overeenstemming met hun eigen vage gevoelens,en niet in de geest van de Apostelen en de Kerkvaders. Wat ontbreekt, is een levendige aanvaarding van wat het sacramentele leven van de Kerk vooronderstelt.
Dit gebrek aan duidelijkheid verklaart in hoge mate de zwakheid van de Kerk in de westerse wereld en in het bijzonder wanneer het gaat over de houding ten opzichte van de verschillende varianten van schismas en ketterijen.Zij die niet kunnen begrijpen dat „de Geest zelf getuigenis aflegt aan onze geest dat wij kinderen van God zijn „(Rom 8,16) kunnen de Waarheid niet verkondigen, maar moeten zich de vraag stellen: zijn wij zelf niet buiten de waarheid en, bijgevolg, afgestorven leden van de Kerk?

akathist van de heilige Moeder Gods

Door Romanos de Merode

 

KONTAKION 1, toon 8
Gij zijt de aanvoerdster die voor ons strijdt,
En die ons van alle boosheid hebt bevrijd :
Daarom zingen wij U vol dankbaarheid het zegelied.
Maar door uw onoverwinnelijke macht o Moeder Gods,
Red nu ook uit alle gevaren het bevrijde volk dat tot U zingt :
Verheug U, ongehuwde Bruid.

IKOS 1

De Vorst der Engelen wordt uit de hemel gezonden
Om de Moeder Gods toe te roepen : Verheug U.
Toen aanschouwde hij, Heer, hoe Gij uit haar een lichaam naamt,
En içn opperste verbazing riep hij tot haar met zijn onlichamelijke stem :
Verheug U, uit wie de blijdschap weer opstraalt.
Verheug U, door wie wordt beëindigd de vloek.
Verheug U, herstel van de zonde van Adam.
Verheug U, die van Eva de tranen weer droogt.
Verheug U, gij hoogte boven menselijk denken.
Verheug U, diepte door geen Engel doorgrond.
Verheug U, troon van de hemelse Koning.
Verheug U, die draagt de Drager van het heelal.
Verheug U, ster die de Zon doet schijnen.
Verheug U, schoot van de menswording Gods.
Verheug U, door wie de schepping hernieuwd word.
Verheug U, door wie de Schepper wordt tot een Kind.
Verheug U, ongehuwde Bruid.
VERHEUG U, ONGEHUWDE BRUID.
KONTAKION 2
De heilige, zich bewust van haar reinheid,
sprak vrijmoedig tot Gabriël :
wonderbaar zijn uw woorden, voor mijn ziel ongelooflijk,
hoe kunt gij spreken over Vrucht zonder zaad,
terwijl gij roept : Alleluia
ALLELUIA, Alleluia,Alleluia !

Over de twijfels in verband met geloof

 

Over de twijfels in verband met het geloof

 

Metropoliet Anthony van Sourorh

Een beschouwing die werd gehouden tijdens een bijeenkomst met jongeren in Londen, november 1989.

Het onderwerp waarover ik vandaag met u van gedachten wil wisselen is het volgende: alle gelovigen van deze tijd – zowel degenen die in de Orthodoxie of een ander geloof geboren zijn, als ook degenen die na een bepaalde periode van ongeloof, actieve of passieve godloosheid, tot het geloof gekomen zijn – allen worden geconfronteerd met vragen. Het kan daarbij gaan om vragen van henzelf zowel als vragen aan hen, om geloofsvragen en levensvragen, hoe het ook zij, het leven confronteert hen met vragen. En daarom is het eerste onderwerp waarover ik iets zou willen zeggen het thema van het vragen. Laten we samen nadenken over de legitimiteit van het vragenstellen, en ook daarover wat het gewetensvolle vragen vereist.

Een kerk is een paradijs op aarde

 

De kerk is het meest centrale punt van elk monasterie. Zoals het monastieke leven een voortdurende cultus van de levende God is, zo is de kerk de plaats van de offerande van elke monnik Daarom is de kerk ook gebouwd in het midden en wordt ze het catholicon genoemd om haar te onderscheiden van de kapellen die men vindt binnenin het monasterie. In het catholicon verzamelen de monniken zich op vastgestelde uren van de dag om gezamenlijk te bidden, terwijl bijzondere opdrachten met betrekking tot de netheid en het goede voorkomen van de kerk alsook de kerkelijke ordo’s gedurende de heilige diensten verdeeld worden onder de monniken, die ze op zich moeten nemen en uitvoeren in bereidwilligheid en trouw.

Orthosox ritueel: Sacramenten deel 3

ORTHODOX RITUEEL – de sacramenten – deel 3
De wijding – het huwelijk en de ziekenzalving
(Uit het boek L’orthodoxie – Metropoliet Kallistos (Ware)

 

HET SACRAMENT VAN DE WIJDING

De orthodoxe kerk kent drie hogere orden : het episcopaat, het priesterschap en het diaconaat; en twee lagere orden : het subdiaconaat en het lectoraat ( Er was een tijd dat er ook nog andere orden bestonden, maar deze zijn in onbruik geraakt). De wijding van de hogere orden gebeurt altijd in het kader van een liturgie, en moet altijd individueel zijn. volgens de byzantijnse ritus, die verschilt van deze van de romeinse ritus. Één enkele diaken, priester of bisschop wordt in het kader van een liturgie gewijd. Alleen de bisschop heeft de macht om te wijden (22). Wat een bisschop betreft, hier speelt de collegialiteit een grote rol. Daarom moet de wijding van een bisschop altijd gebeuren door twee-drie bisschoppen minimum; dus nooit door één bisschop alleen. Alhoewel de wijdingen door bisschoppen worden voltrokken, toch is de instemming van gans het godsvolg vereist. Het is daarom dat op een bepaald ogenblik tijdens de liturgie, de ganse gemeenschap dit bevestigd door te roepen ‘Axios’ (hij is waardig)(23)