Praten met een onzichtbare …..bidden
Maand: maart 2011
12
Johannes Chrysostomos : Ga je eerst met jouw naaste verzoenen
H. Johannes Chrysostomos (ca. 345-407), bisschop van Antiochië, daarna van Constantinopel, Kerkleraar
Homilie over het verraad van Judas, 6; PG 49, 390
Johannes Chrysostomos
“Ga je eerst met jouw naaste verzoenen”
Luister naar wat de Heer zegt: “Als je je offergave naar het altaar brengt, en je je daar herinnert dat je broeder of zuster je iets verwijt, laat je gave dan bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen, en kom daarna je offer brengen”. Maar zul je zeggen: “Laat ik daar de offerande achter?” “Zeker, antwoordt Hij, opdat de offerande op de juiste wijze geofferd wordt zodat jij in vrede leeft met je broeder of zuster.” Als dus het doel van de offerande de vrede met je naaste is, en als je de vrede niet bewaard, dan dient het nergens toe dat je aan de offerande deelneemt, zelfs niet door je aanwezigheid. Het eerste ding dat je te doen hebt is de vrede herstellen, de vrede waarvoor, ik herhaal het, de offerande geofferd is. Hieruit zul je veel profijt trekken.
Want de Mensenzoon is in de wereld gekomen om de mensheid te verzoenen met zijn Vader. Zoals Paulus het zegt: “Nu zal God met Hem in alles verzoend zijn” (Kol 1,22); “door het kruis heeft Hij in eigen persoon de haat gedood” (Ef 2,16). Daarom verklaart Degene die de vrede is komen brengen ons gelukkig, als wij zijn voorbeeld navolgen, en Hij geeft zijn naam als erfdeel: “Gelukkig de vredestichters, want ze zullen kinderen van God genoemd worden” (Mt 5,9). Dus wat Christus, de Zoon van God heeft gedaan, doe dat ook zoveel mogelijk voor de menselijke natuur. Laat de vrede bij anderen heersen, net als bij jezelf. Geeft Christus niet de naam “kind van God” aan de vriend van vrede? Daarom is de enige goede voorbereiding, die Hij van ons vraagt bij de offerande, dat wij ons verzoenen met onze broeders en zusters. Hij toont ons daardoor dat van alle deugden de liefde de grootste is.
Bron:Dagelijksevangelie www.evangelizo.org
Maximos de belijder
Heiligenleven
De heilige Maximos de Belijder
Maximos de Belijder
De heilige Maximos de Belijder is een van de grote mystieke leraren van de Kerk. Hij werd geboren te Constantinopel in 580. Zijn familie behoorde tot de heersende klasse en de begaafde Maximos werd al spoedig minister van keizer Heraklios. Toen deze onder invloed kwam van de ketterse leer van het monothelisme, dat ontkende dat er in Christus een zelfstandige menselijke wil aanwezig was, nam hij ontslag en werd monnik in het klooster bij Chrysopolis (Skutari), waar hij om zijn gaven, na de dood van de abt, tot diens opvolger gekozen werd. In 626 werd het kloosterleven daar onmogelijk gemaakt door de inval van de Perzen. De monniken moesten in grote verwarring vluchten. Maximos kwam via Alexandrië en Carthago in Rome terecht, waar hij zijn talenten, samen met paus Martinus, in dienst stelde van de strijd tegen die ketterij welke zich over heel het Rijk had uitgebreid. Maximos liet duidelijk zien hoe daardoor het wezen van het christendom werd aangetast omdat Christus, zonder een eigen vrije menselijke wil, niet volledig mens zou zijn. Op een synode te Rome werd in 649 het monothelisme veroordeeld en het anathema uitgesproken over allen die deze leer aanhingen, o.a. de keizer en patriarch Sergios. Maximos en Martinus werden gevangen genomen en naar Constantinopel overgebracht, waar zij standvastig bleven ondanks jarenlange slechte behandeling, pesterijen en intimidatie. Martinus stierf aan ondervoeding in de gevangenis, 16 september 656. Maximos werd wegens majesteitsschennis veroordeeld tot verlies van tong en rechterhand, om hem zowel het spreken als het schrijven onmogelijk te maken, en verbannen naar een grensfort aan de Zwarte Zee, waar hij, 62 jaar oud, gestorven is in 662. Maar zijn grootste roem heeft hij verworven door zijn geïnspireerde geschriften over het geestelijk leven, vooral over het mystieke gebed.
Uit : Heiligen voor elke dag. Uitg. Orth.klooster Den Haag
Trisagion hymne
Trisagion hymne
De heilige Basilios de Grote
De heilige Basilios de Grote
De heilige Basilius was één van de groep grote oosterse theologen aan wie we, buiten God natuurlijk, wij het rechte geloof in de Drie-eenheid en de Incarnatie te danken hebben. Hij was ook de belangrijkste stichter van het ascetisch monnikendom in het Oosten. Hij werd geboren in 329 te Saesarea, de hoofdstad van Capadocië, ver in het binnenland van klein Azië. Een belangrijk deel van zijn familie zijn heiligen geworden : zijn grootmoeder de heilige Macrina de Oudere, zijn vader en moeder, de heilige Basilios de Oudere en de heilige Emmelia, zijn broeders de heilige Gregorios van Nyssa en de heilige Petrus van Sebaste, en zijn zuster de heilige Macrina de Jongere. Hij studeerde te Constantinopel en ging daarna naar Athene, welke in die tijd de grote universiteitsstad was van de Grieks-sprekende wereld. Zijn vriend student was een andere jonge Cappadociër, de heilige Gregorios van Nazianza,die met de twee broeders Basilios en Gregorios van Nazianza het trio vormde van wat genoemd wordt : de Capadocische Kerkvaders.
De heilige Euthymios de Grote
Heiligenleven
Heilige Euthymios
De heilige Euthymios de Grote
De heilige Euthymios de Grote is geboren in 377 te Melitinië in Armenië. Zijn ouders waren lang kinderloos gebleven en toen Euthemios hun eindelijk geschonken werd, als verhoring van hun gebeden, wijdden zij hem van kindsaf toe aan God. Al heel jong was hij geheel thuis in de Heilige Schrift, in de kerkelijke Diensten en in de levens van de heiligen, zodat hij al spoedig priester werd gewijd. Zijn hart neigde echter naar het monnikschap en toen hij 29 jaar was trok hij naar het Heilige Land. Na het vereren van de heilige plaatsen vestigde hij zich nabij de Laura Faran, niet ver van Jeruzalem. Met een bevriende monnik trok hij verder de woestijn in, waar ze leefden in een grot in volkomen eenzaamheid tot ze door herders werden ontdekt. Er ging een sterke uitstraling van hen uit zodat de herders over hen spraken. Langzamerhand kwam een stroom van bezoekers geestelijke raad vragen en dikwijls wilden zij niet meer weg. Zo ontstond er een groot klooster, waarvan Theoktistos de abt werd terwijl Euthymios in de grot bleef wonen en de geestelijke vader was. Er gebeurden ook wonderbare genezingen onder de in de buurt wonende Saracenen, waardoor ook veel bekeringen tot stand kwamen. Toen hij 96 jaar oud was voorspelde Euthymios dat hij op 20 januari zou sterven en dat de door hem gestichte Laura weldra in een kinobion, een gemeenschapsklooster zou worden omgevormd.
Uit : heiligenlevens voor elke dag . Uitg. Orth. klooster Den Haag
