Praten met een onzichtbare ….bidden

Praten met een onzichtbare …..bidden

12

Johannes Chrysostomos : Ga je eerst met jouw naaste verzoenen

H. Johannes Chrysostomos (ca. 345-407), bisschop van Antiochië, daarna van Constantinopel, Kerkleraar 

Homilie over het verraad van Judas, 6; PG 49, 390 

Johannes Chrysostomos

“Ga je eerst met jouw naaste verzoenen”

    

 Luister naar wat de Heer zegt: “Als je je offergave naar het altaar brengt, en je je daar herinnert dat je broeder of zuster je iets verwijt, laat je gave dan bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen, en kom daarna je offer brengen”. Maar zul je zeggen: “Laat ik daar de offerande achter?” “Zeker, antwoordt Hij, opdat de offerande op de juiste wijze geofferd wordt zodat jij in vrede leeft met je broeder of zuster.” Als dus het doel van de offerande de vrede met je naaste is, en als je de vrede niet bewaard, dan dient het nergens toe dat je aan de offerande deelneemt, zelfs niet door je aanwezigheid. Het eerste ding dat je te doen hebt is de vrede herstellen, de vrede waarvoor, ik herhaal het, de offerande geofferd is. Hieruit zul je veel profijt trekken.

      Want de Mensenzoon is in de wereld gekomen om de mensheid te verzoenen met zijn Vader. Zoals Paulus het zegt: “Nu zal God met Hem in alles verzoend zijn” (Kol 1,22); “door het kruis heeft Hij in eigen persoon de haat gedood” (Ef 2,16). Daarom verklaart Degene die de vrede is komen brengen ons gelukkig, als wij zijn voorbeeld navolgen, en Hij geeft zijn naam als erfdeel: “Gelukkig de vredestichters, want ze zullen kinderen van God genoemd worden” (Mt 5,9). Dus wat Christus, de Zoon van God heeft gedaan, doe dat ook zoveel mogelijk voor de menselijke natuur. Laat de vrede bij anderen heersen, net als bij jezelf. Geeft Christus niet de naam “kind van God” aan de vriend van vrede? Daarom is de enige goede voorbereiding, die Hij van ons vraagt bij de offerande, dat wij ons verzoenen met onze broeders en zusters. Hij toont ons daardoor dat van alle deugden de liefde de grootste is.

Bron:Dagelijksevangelie  www.evangelizo.org

Maximos de belijder

Heiligenleven

De heilige Maximos de Belijder

 

 

 Maximos de Belijder

 

De heilige Maximos de Belijder is een van de grote mystieke leraren van de Kerk. Hij werd geboren te Constantinopel in 580. Zijn familie behoorde tot de heersende klasse en de begaafde Maximos werd al spoedig minister van keizer Heraklios. Toen deze onder invloed kwam van de ketterse leer van het monothelisme, dat ontkende dat er in Christus een zelfstandige menselijke wil aanwezig was, nam hij ontslag en werd monnik in het klooster bij Chrysopolis (Skutari), waar hij om zijn gaven, na de dood van de abt, tot diens opvolger gekozen werd. In 626 werd het kloosterleven daar onmogelijk gemaakt door de inval van de Perzen. De monniken moesten in grote verwarring vluchten. Maximos kwam via Alexandrië en Carthago in Rome terecht, waar hij zijn talenten, samen met paus Martinus, in dienst stelde van de strijd tegen die ketterij welke zich over heel het Rijk had uitgebreid. Maximos liet duidelijk zien hoe daardoor het wezen van het christendom werd aangetast omdat Christus, zonder een eigen vrije menselijke wil, niet volledig mens zou zijn. Op een synode te Rome werd in 649 het monothelisme veroordeeld en het anathema uitgesproken over allen die deze leer aanhingen, o.a. de keizer en patriarch Sergios. Maximos en Martinus werden gevangen genomen en naar Constantinopel overgebracht, waar zij standvastig bleven ondanks jarenlange slechte behandeling, pesterijen en intimidatie. Martinus stierf aan ondervoeding in de gevangenis, 16 september 656. Maximos werd wegens majesteitsschennis veroordeeld tot verlies van tong en rechterhand, om hem zowel het spreken als het schrijven onmogelijk te maken, en verbannen naar een grensfort aan de Zwarte Zee, waar hij, 62 jaar oud, gestorven is in 662. Maar zijn grootste roem heeft hij verworven door zijn geïnspireerde geschriften over het geestelijk leven, vooral over het mystieke gebed.

 

Uit : Heiligen voor elke dag. Uitg. Orth.klooster Den Haag

3e zondag van de vasten : Kruisverering

 

 3^e zondag in de vasten

 Heilige Kruisverering

 

 

 

 

 

Eerste lezing :

Hebr.4,14-5,1-6

Jezus onze hogepriester
 4 –   [14] Nu wij een verheven hogepriester* hebben, een die de hemelse* sferen is doorgegaan, Jezus, de Zoon van God, moeten wij vasthouden aan onze belijdenis. [15] Want*wij hebben een hogepriester die in staat is om mee te voelen met onze zwakheden; Hij werd zelf op allerlei manieren op de proef gesteld, precies zoals wij, afgezien dan van de zonde. [16] Laten wij daarom vrijmoedig naderen tot de troon van Gods genade, om barmhartigheid en genade te vinden en zo hulp te krijgen op de juiste tijd.

5 : [1] Want* elke hogepriester wordt genomen uit de mensen en aangesteld voor de mensen, om hen te vertegenwoordigen bij God, om gaven en offers op te dragen voor de zonden. [2] Hij is in staat onwetenden en dwalenden geduldig te verdragen, omdat hij ook zelf aan zwakheid onderhevig is; [3] daarom moet hij, als hij offers voor de zonden opdraagt, evengoed aan zichzelf denken als aan het volk. [4] En niemand kan zich die waardigheid aanmatigen; men moet evenals Aäron door God geroepen worden.
 [5] Zo* heeft ook Christus niet zichzelf de eer van het hogepriesterschap toegekend; dat heeft God gedaan, die Hem zei: Mijn Zoon ben jij, Ik heb je vandaag verwekt. [6] Zoals Hij ook elders zegt: Jij bent priester voor eeuwig, op de wijze van Melchisedek.

 

Evangelie :

Marcus 8,34,9,1

  [8 – 34] Hij riep de menigte met de leerlingen bij zich en zei tegen hen: ‘Als iemand achter Mij aan wil komen, laat hij dan met zichzelf breken, zijn kruis opnemen en Mij volgen. [35] Want wie zijn leven wil redden, zal het verliezen. Wie zijn leven verliest vanwege Mij en de goede boodschap*, zal het redden. [36] Want wat baat het een mens heel de wereld te winnen maar zichzelf schade toe te brengen? [37] Want wat kan een mens geven in ruil voor zichzelf? [38] Want wie zich schaamt voor Mij en mijn woorden te midden van deze overspelige en afvallige generatie, over hem zal ook de Mensenzoon* zich schamen wanneer Hij, bekleed met de heerlijkheid van zijn Vader, komt met de heilige engelen.’ 9-1] Ook zei Hij hun: ‘Ik verzeker u, er zijn er hier die de dood niet zullen proeven voordat ze hebben gezien dat Gods koninkrijk met kracht gekomen is.’

Trisagion hymne

Trisagion hymne

De heilige Basilios de Grote

De heilige Basilios de Grote

De heilige Basilius was één van de groep grote oosterse theologen aan wie we, buiten God natuurlijk, wij het rechte geloof in de Drie-eenheid en de Incarnatie te danken hebben. Hij was ook de belangrijkste stichter van het ascetisch monnikendom in het Oosten. Hij werd geboren in 329 te Saesarea, de hoofdstad van Capadocië, ver in het binnenland van klein Azië. Een belangrijk deel van zijn familie zijn heiligen geworden : zijn grootmoeder de heilige Macrina de Oudere, zijn vader en moeder, de heilige Basilios de Oudere en de heilige Emmelia, zijn broeders de heilige Gregorios van Nyssa en de heilige Petrus van Sebaste, en zijn zuster de heilige Macrina de Jongere. Hij studeerde te Constantinopel en ging daarna naar Athene, welke in die tijd de grote universiteitsstad was van de Grieks-sprekende wereld. Zijn vriend student was een andere jonge Cappadociër, de heilige Gregorios van Nazianza,die met de twee broeders Basilios en Gregorios van Nazianza het trio vormde van wat genoemd wordt : de Capadocische Kerkvaders.